Vandaag met een van de vrijwilligers van Doingoood naar een ander project van hun geweest, Blessed Camp. Dit is een dorpje waar een grote groep ouders en kinderen woont met Lepra patiënten. Gelukkig komen nieuwe Lepra patiënten niet meer voor in Kenya, omdat het sinds een tijd erg goed te genezen is, dus ook te voorkomen. Er worden nog steeds een anatal mensen geholpen aan hun wonden door ze schoon te maken elke maandag en donderdag. Dit heb ik niet gezien, want waren wat later aanwezig.

Deze mensen leven in armoede en slapen bijv. in een soort huisje van hout en klei op de grond. De kinderen en sommige ouders hebben hierdoor en omdat de hygiëne niet goed etc. geregeld last van Jiggers. Jiggers zijn een soort larven, die onder je huid kruipen. Deze hele kleine zwarte/ zandkleurige beestje komen niet in overal voor, maar op dit gebied dus wel. Als deze larve zich gaat nestellen onder je huid, gaat dit irriteren en ontsteken. Ook legt het eitjes en als je dit dus niet weghaalt, worden het er steeds meer.

Ik heb vandaag mogen kijken hoe ze deze larven eruit halen en geloof mij, dat is geen lekker gezicht. Ook is het heel erg zielig voor de kinderen, want het kan veel pijn doen. Over het algemeen nestellen ze zich bij je handen en voeten. Een jongetje had er ontzettend veel en ook op zijn elleboog en knieën. Een meisje had er ook een hoop op haar voeten, dit was echt heel zielig, want ze heeft ontzettend zitten huilen, toen ze werden weggehaald. Ik heb haar handje maar vastgehouden, maar kon zelf mee mee huilen, want het was ook best een akelig gezicht.

Je herkent de Jiggers aan de witte plekjes op je huis en vooral onder je nagels. Deze snijden ze dus open met een mesje. De huid erboven wordt eraf gesneden en meteen hieronder, of soms wat dieper zie je dan een witte slijmerige massa. Deze moeten ze er helemaal uithalen. Hierna word de wond ingesmeerd met ontsmettingszalf of iets in die richting.

Al met al een heel gedoe en was erg blij toen we onze lunch kregen, want had ik wel even nodigJ.Dan zijn 3 witten kalen boterhammen met een beker thee, met heel veel melk ineens heel erg lekker.

Toen we naar huis wilde gaan, zagen we een paar kinderen met iets spelen. Toen we dichterbij kwamen, zagen we beter wat het was. Ze hadden een kuikentje aan zijn pootjes vastgebonden en waren hiermee heen en weer aan het zwaaien. Zo zielig!! Ik als grote dierenvriend kon daar echt niet tegen, was echt even slikken. Laura heeft hem gauw losgemaakt, maar het was al te laat. Hij lag op de grond nog wat te zuchten, maar sloot al gauw zijn oogjes, auw! Niet leuk! Even slikken en weer doorgaan.

Dat was dus een heftig dagje! Ook was de trip heen 3 uur en terug ook nog eens 3 uur. Nu dus echt kapot en zo lekker slapen. Koffertje al een beetje pakken en morgen lekker een dagje relaxen.

Tot snel liefs Wen